Czarnuszka siewna i olej z czarnuszki

Czarnuszka siewna lub Nigella Sativa, znana jest jako czarny kminek egipski. Ceniona jest przede wszystkim ze względu na swoje nasiona. Roślina należy do rodziny jaskrowatych i znana jest także pod innymi nazwami: kolendra siewna, czarnuszka ogrodowa, czarnuszka siewna czy po prostu czarnucha. Posiada białe kwiaty o niebieskawym ukrwieniu. Owocem rośliny jest mieszek zawierający czarne, pachnące kamforą nasiona, których smak na początku jest gorzki, zaś potem aromatyczny.

Nasiona zawierają takie substancje jak: saponiny, olejki eteryczne, tymochinon, nigellon, gorycz nigellinę, garbniki oraz wiele substancji odżywczych. Olejek z czarnuszki charakteryzuje się wysoką zawartością nienasyconych kwasów tłuszczowych, w tym kwasu linolowego i linolenowego. Dawniej czarnuszka była nazywana „złotem faraonów”. Nie ma się zresztą co dziwić, ponieważ działa skutecznie na wiele dolegliwości.

Olej pomaga w leczeniu alergii i skutecznie wzmacnia odporność. Może być także stosowany przy zaburzeniach takich jak: nieżyt tchawicy, krtani lub gardła, zapalenie oskrzeli, astma, alergia, bóle oczu, bóle głowy, stany zapalne płuc, kaszel, katar sienny, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, trądzik, liszaj, brodawki, opryszczki, zakażenie przewodu pokarmowego, depresja, zaburzenia koncentracji, kamica żółciowa.

Olej z czarnuszki jest tłoczony na zimno, dzięki czemu zachowuje wszystkie substancje czynne.  Może być stosowany zarówno do picia jak i do masażu. Warto także dodać, że olej ma działanie silnie  antybiotyczne (antybakteryjne, antywirusowe, przeciwgrzybiczne), przeciwzapalne, hipoglikemiczne, rozkurczowe i żółciopędne.

Śpij smacznie – ziele dziurawca

Jeżeli masz problemy ze snem, czujesz się rozdrażniony, to powinieneś zastanowić się nad wypróbowaniem ekologicznych herbatek, w tym zwłaszcza herbatki z ziela dziurawca. Już jedna szklanka wycisza i pozwala na zdrowy sen.

Dziurawiec znany jest od wielu lat. Zakupić można go zarówno w formie tabletek, nalewki, jak i ziółek do zaparzania. Zwłaszcza ta ostatnia forma jest polecana konsumentom, gdyż jest najzdrowsza i łatwa do przyrządzenia.

Okazuje się, że ziele dziurawca to tylko doskonale wpływa na sen. Regularne zażywanie herbatki właśnie z dziurawca może wspomóc pracę wątroby, woreczka żółciowego, jak również wątroby. Specjaliści zauważyli również zdrowotny wpływ tej rośliny na nerwy. To z pewnością znacznie bezpieczniejsza i mniej inwazyjna dla organizmu metoda aniżeli tabletki. Herbatka z dziurawca dostępna jest zarówno w sklepach spożywczych, jak i aptekach. W konkurencyjnych cenach można nabyć ją w sklepach internetowych, które zajmują się dystrybucją ziół. To pozycja, o której warto pamiętać zwłaszcza w dzisiejszych czasach!

Zastosowanie

• Roślina lecznicza – jedno z najbardziej znanych ziół, szeroko stosowane w ziołolecznictwie
  • Surowiec zielarski: Ziele dziurawca (Herba Hyperici) – zbiera się i suszy kwiatostany. Zawiera czerwony barwnik hyperycynę, pseudohypericynę, flawonoidy (rutyna, kwercetyna), hiperozyd, bakteriobójcze garbniki, witaminy A i C oraz olejek eteryczny.
  • Działanie: Zmniejsza objawy łagodnej formy depresji (hamuje rozkład neurotransmiterów w mózgu, hamuje również monoaminooksydazę (MAO) i działa jako inhibitor zwrotnego wychwytu serotoniny). Pomaga przy lekkiej bezsenności, a także przy migrenie. Ma działanie żółciopędne, żółciotwórcze, pobudzające trawienie, przeciwzapalne i dezynfekcyjne (może być stosowany zewnętrznie na rany i do płukania gardła)
  • Ostrzeżenia: musi być stosowany ostrożnie, gdyż zwiększa wrażliwość skóry na słońce (hiperycyna może spowodować reakcje fototoksyczne). Zdecydowanie nie zalecany dla osób o jasnej karnacji skóry lub ze zmianami skórnymi. Obecnie bada się wpływ dziurawca na rozwój czerniaka złośliwego.
  • Interakcje z lekami: Należy też uważać z doustnym przyjmowaniem dziurawca podczas stosowania tabletek antykoncepcyjnych – niektórzy producenci zastrzegają, że może on obniżać skuteczność działania preparatu. Nasila również działanie przeciwzakrzepowe antagonistów witaminy K (acenokumarol, warfaryna).
  • W handlu dostępne są: zioła do zaparzania, nalewka z ziela dziurawca, tabletki. Dziurawiec wchodzi w skład licznych mieszanek ziołowych i preparatów złożonych.
  • Przyrządzanie: Nalewka z ziela dziurawca – 100 g ziela dziurawca zalać 500 g spirytusu i odstawić na 7 dni. Po tym okresie przecedzić i wycisnąć przez gazę. Wewnętrznie stosować 2 razy dziennie po 1 łyżeczce na pół szklanki wody w chorobach wątroby, przewodu pokarmowego i układu żółciowego. Zewnętrznie stosuje się do nacierania w bólach stawowych.
• W rolnictwie, masowo występując na łąkach obniża jakość siana. Czerwony barwnik zawarty w kwiatach barwi mleko krów żywiących się takim sianem. Także negatywnie wpływa na zwierzęta o jasnej skórze, wywołując uczulenie na światło. Zwierzęta karmione paszą z dużą ilością dziurawca mogą cierpieć na stany zapalne skóry.
• Stosowany również jako roślina dekoracyjna. Nadaje się w ogródkach ziołowych lub sadzony na np. rabatach bylinowych. Przydatny w silnie nasłonecznionych miejscach.

http://www.naturala.pl/Produkt/69/ziele_dziurawca_-_herbatka_ekologiczna

https://pl.wikipedia.org

Mięta pieprzowa

Mięta pieprzowa lub potocznie mięta lekarska to bylina należąca do rodziny wargowych. Na świat przyszła po skrzyżowaniu mięty nadwodnej z miętą zieloną. Uprawiana jest w całej Europie, Azji, Australii oraz Ameryce Południowej. Wyrasta zazwyczaj na wysokość od 30 do 90 centymetrów. Mięta pieprzowa z odmiany „Mitcham”, która jest najbardziej popularna pochodzi z Anglii z miejscowości leżącej w hrabstwie Surrey. W strefie umiarkowanej możemy wyróżnić około 25 gatunków mięty a w samej Polsce 8. Najbardziej znane to: mięta, kędzierzawa, okrągłolistna, zielona itp. Największe jednak znaczenie ma mięta pieprzowa.

Uprawa mięty nie jest trudna. Rozmnaża się z rozłogów. Zazwyczaj przyjmuje się bardzo łatwo jednak należy zadbać o ich pochodzenie i kondycję zdrowotną, gdyż często ulega rdzy miętowej, którą trudno wyleczyć. W warunkach domowych najłatwiej mięte uprawiać w skrzynkach balkonowych lub dużych doniczkach, obficie zasilając i podlewając, ponieważ mięta lubi wilgoć. Możemy także używać mięty zebranej podczas letnich spacerów. Można przyrządzić z niej napój o smacznych i odświeżających walorach. Świeżo zerwane listki mięty zalewamy wrzątkiem a napar piejmy na ciepło lub na zimno. Świetnie chłodzi podczas upałów.

Jeżeli chcemy suszyć mięte, ścinamy jej gałązki lub same liście w momencie gdy pączki kwiatowe się jeszcze nie rozwinęły. Najlepiej zbierać w suchy, słoneczny dzień przed południem. Zebrane zioła suszymy w cieniu w temperaturze nie przekraczającej 30 stopni.
Mięta wykorzystywana jest niemalże wszędzie. Poszukiwana jest przez przemysł farmaceutyczny, perfumeryjny, kosmetyczny, spożywczy, cukierniczy i spirytusowy. Najczęściej możemy spotkać ją w postaci herbatki, myjąc zęby, w cukierkach lub gumie do żucia.

Surowcem zielarskim mięty wykorzystywanym w ziołolecznictwie są jej liście i ulistnione szczyty pędów. Zawierają m.in.: do 4% olejku lotnego, do 12% garbników, kwasy organiczne, karoten, rutyna, apigenina, betaina i inne. Mięta ma bardzo szerokie zastosowanie. Zawarty w ziele mentol działa bakteriobójczo. Ponadto roślina działa przeciwbólowo, pobudza zakończenia nerwów czuciowych w skórze i błonach śluzowych. Użyta miejscowo daje uczucie chłodu. Ponadto pobudza wydzielanie soków trawiennych w żołądku i dwunastnicy. Działa wiatropędnie, pobudza wydzielanie żółci i obniża ciśnienie krwi.

Miętę zatem możemy stosować przy takich dolegliwościach jak: zaburzenia trawienne, nadciśnienie, chrypa, kaszel i krztusiec, gorączka, drgawki nerwowe, zaburzenia miesiączkowania, nerwobóle, migrena, bezsenność, zaburzenia nerwowe, czkawka, nudności i wymioty, żółtaczka, kamica żółciowa, zapalenie pęcherzyka żółciowego oraz dróg żółciowych, nieżyty żołądka i jelit, kolka jelitowa i wzdęcia. Zewnętrznie możemy stosować na schorzenia skóry i błony śluzowej, do płukania gardła, dziąseł i migdałków, do okładów przy kontuzjach, przy czyrakach, wykwitach skórnych i nerwobólach.

Napar z mięty przygotowujemy wrzucają do szklanki 3 – 5 gramów liści, następnie zalewamy wrzątkiem. Piejmy 2-3 razy dziennie po pół szklanki.

Jeżyna fałdowana

Jeżyna fałdowana to gatunek rośliny wieloletniej z rodziny różowatych. Pochodzi z Europy. Na terenie Polski jest to roślina spotykana na całym niżu, a także w niższych partiach górskich. Najczęściej można ją spotkać w lasach, zaroślach oraz przydrożach.

Ma kolczasty krzew. Kolce są średniej wielkości, nagle zaostrzone i nieco zakrzywione. Owoce jeżówki są jak najbardziej jadalne a zarazem bardzo smaczne. Jest to także roślina lecznicza. Surowcem jej są owoce jeżyny oraz jej liście.

Wewnętrznie napary z liści jeżyny można stosować wleczeniu biegunek i nieżytów żołądka. Owoce jeżyny są polecane przede wszystkim rekonwalescentom jako środek dietetyczny, wzmacniający organizm i poprawiający trawienie. Roślinę można także stosować zewnętrznie na trudno gojące się rany, owrzodzenia skórne – jako środek pomocniczy, a także na afty, stany zapalne gardła, jamy ustnej i dziąseł.

Preparatu z jeżyny fałdowanej nie wolno stosować po terminie ważności. W sprzedaży farmaceutycznej są dostępne liście jeżyny jako zioło pojedyncze.